Terapia grupowa psilocybiną może pomóc osobom żyjącym z HIV

Szacuje się, że 39,9 miliona ludzi na całym świecie żyje z HIV, zgodnie ze statystykami Światowej Organizacji Zdrowia z 2023 roku (WHO). I choć stygmatyzacja związana z AIDS powoli zaczyna zanikać, wstyd nadal może być głównym czynnikiem stresogennym dla osób seropozytywnych. Ważne jest, aby pamiętać, że horror kryzysu AIDS w latach 80. i 90. jest nadal wyryty w pamięci wielu ludzi. 

Wstyd powoduje negatywne skutki w życiu

Wykazano, że wstyd związany z HIV prowadzi do negatywnych okoliczności życiowych, takich jak zwiększone używanie substancji odurzających, większe prawdopodobieństwo uwięzienia, niebezpieczne zachowania seksualne, brak odpowiedniej opieki zdrowotnej i niepewne warunki mieszkaniowe. Sprawia to, że doświadczenie życia z HIV jest znacznie trudniejsze niż to konieczne. Według Narodowego Instytutu Zdrowia prowadzi to do tego, że większe cele związane z zakończeniem epidemii są zagrożone. 

Jest jednak pewna nadzieja. Niedawno opublikowany badanie w czasopiśmie Natura ocenia, w jaki sposób terapia grupowa wspomagana psilocybiną może być ukierunkowana na wstyd (a tym samym związane z tym negatywne skutki) u osób żyjących z HIV. W badaniu zwrócono uwagę na ograniczony sukces tradycyjnych psychoterapii w leczeniu wstydu u osób seropozytywnych. Choć badania te są wciąż na wczesnym etapie, ich wyniki wyglądają obiecująco. 

Jak przebiegało badanie?

Badanie, przeprowadzone przez Nicky Mehtani i naukowców z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Francisco i Uniwersytetu Alabama w Birmingham, wyglądało następująco:

Dwunastu uczestników żyjących z HIV zostało zrekrutowanych do pilotażowego badania klinicznego. Naukowcy wykorzystali Inwentarz Wstydu Związanego z HIV i Nadużyciami (HARSI)  aby zmierzyć wstyd. The Skala HARSI został opracowany przez specjalistów w dziedzinie zdrowia psychicznego, aby zmierzyć, w jaki sposób wstyd wpływa na zdrowie psychiczne pacjenta z HIV i jak reaguje on na odpowiednią opiekę i leczenie. 

Wyniki wstydu uczestników spadły po terapii grupowej psilocybiną

Wyniki badania wykazały, że średnia ocena wstydu uczestników spadła o 5,5 punktu w ciągu 6 tygodni. W tym okresie wzięli oni psylocybina raz w tygodniu. Wyniki te pozostały stabilne przez 3 miesiące po zakończeniu leczenia. Największe korzyści odnieśli uczestnicy, którzy uzyskali wynik HARSI na poziomie 20 (z 50). Jest to statystycznie istotny spadek, który przemawia za tym, że terapia grupowa jest bardziej skutecznym podejściem do zwalczania chronicznego wstydu. 

Terapia grupowa psilocybiną może pomóc osobom żyjącym z HIV

Autorzy napisali;

"W porównaniu z terapią indywidualną, sama terapia grupowa może sprzyjać zmniejszeniu wstydu wśród [osób z HIV]". 

"Choć nie było to statystycznie istotne, nasze analizy ujawniły... że sama terapia grupowa prawdopodobnie przyczyniła się do zmniejszenia wstydu związanego z HIV wśród uczestników. [Podczas gdy nie można rozdzielić efektów terapii grupowej i psilocybiny w tym badaniu, ogólne wyniki sugerują synergiczny wpływ tych metod na zmniejszenie wstydu związanego z HIV".

Terapia grupowa psilocybiną może pomóc osobom żyjącym z HIV

Autorzy badania stwierdzili, że psilocybina może zmniejszać wstyd związany z HIV, ponieważ ekstrakt z magicznego grzyba indukuje "hiper-towarzyski" myślenie. Pomaga to ludziom mniej skupiać się na sobie, co z kolei zmniejsza wstyd, który kierują w swoją stronę. 

Autorzy wyjaśnili;

"W kontekście tego badania, chroniczny wstyd związany z HIV można uznać za formę negatywnej uwagi skupionej na sobie, a psilocybina może łagodzić reakcje fizjologiczne związane z tym wstydem". 

"Takie zmniejszenie wstydu może zachęcić osoby z HIV oraz mniejszości seksualne i płciowe do przyjęcia szerszego zakresu adaptacyjnych strategii radzenia sobie w celu regulowania negatywnych skutków... i pozwolić na potencjalne oderwanie się od działań, które mogłyby utrwalić "spiralę" wstydu".

Należy wziąć pod uwagę historię urazów

Chociaż wyniki były w większości pozytywne, dwóch uczestników zgłosiło wzrost poczucia wstydu, szczególnie związanego z traumą seksualną z przeszłości, po zażyciu psilocybiny. Spośród 12 uczestników, połowa z nich (6) zgłosiło historię wykorzystywania seksualnego. Naukowcy opisali zwiększony wstyd dwóch uczestników jako "nieoczekiwany wynik". Z tego powodu naukowcy podkreślają jednak, że osoby z historią traumy mogą nie być odpowiednie do tego rodzaju terapii. 

"Odkrycia te podkreślają znaczenie uwzględnienia kwestii etycznych, bezpieczeństwa i potencjalnych negatywnych skutków psychodelików wśród różnych populacji w miarę rozwoju tej dziedziny badań". piszą autorzy. "Na przykład, konkretne porady dotyczące ryzyka związanego z psilocybiną mogą być uzasadnione w przypadku osób ze znaczącą historią traumy, ponieważ można oczekiwać, że niektóre objawy tymczasowo pogorszą się przed poprawą".

Ograniczenia badania

Chociaż badanie jest zdecydowanie obiecujące i od dawna pojawia się w niedostatecznie zbadanym obszarze, istnieją pewne ograniczenia. Po pierwsze, wielkość próby jest niezwykle mała. Po drugie, nie było grupy kontrolnej, z którą można by porównać wyniki. Kolejnym ograniczeniem był brak różnorodności w grupie, a badacze wybrali grupę składającą się z "zidentyfikowani jako homoseksualiści, cispłciowi, starsi dorośli mężczyźni", z nadzieją, że ta znajomość będzie sprzyjać poczuciu jedności, bezpieczeństwa i zaufania w środowisku terapii grupowej. Ponadto 75% uczestników badania było białych. Jest to znaczące niedociągnięcie, ponieważ dobrze wiadomo, że ludność rdzenna, czarnoskóra i kolorowa jest nieproporcjonalnie dotknięta epidemią HIV. Wreszcie, w badaniu wykorzystano dane zgłoszone przez samych uczestników, co jest nieuniknionym elementem, ale na który może mieć wpływ "tendencyjność społeczna" oraz "recall bias". 

Autorzy badania podkreślili, w jaki sposób przyszłe badania muszą być zróżnicowane, pisząc; 

"W przyszłych badaniach klinicznych nad terapiami psychodelicznymi kluczowe będzie uwzględnienie miar wstydu i rekrutacja większych, bardziej zróżnicowanych populacji, w tym osób z HIV w różnych grupach wiekowych, długości czasu od diagnozy HIV, tożsamości seksualnych i płciowych, wzorców/diagnoz używania substancji oraz środowisk socjodemograficznych i rasowych/etnicznych, z interwencjami dostosowanymi do konkretnych potrzeb tych społeczności".

Nadzieja na przyszłość

Dla osób żyjących z HIV realna i skuteczna interwencja, która mogłaby poprawić zdrowie psychiczne, a tym samym szersze wyniki zdrowotne, mogłaby znacznie poprawić jakość ich życia. Oznacza to, że badania te są światłem na horyzoncie dla wielu osób dotkniętych HIV. 

Autorzy badania napisali;

"Chociaż potrzebne są dalsze badania, analiza ta daje nadzieję na rozwój innowacyjnych i dostępnych interwencji terapii psychodelicznej, które mogą złagodzić ciężar wstydu doświadczanego przez [osoby żyjące z HIV]".